Cevat Kelle

Çocukluğumuzun en önemli eğlencelerinden birisi de televizyondu. Çünkü televizyonu olmayan bir neslin çocuklarıydık.

Sene 1980 yılındaki siyah beyaz televizyon ile çekilmiş fotoğrafımız. Doğduğumuzda televizyonu olmayan, evine 10 yaşında sabit telefonu olan, bilgisayar ve cep telefonlarını 20'li yaşlarında deneyimleyen, 30'lı yaşlarında akıllı telefonlar ve tabletler ile tanışan bir neslin temsilcileriyiz. Kanıtını da resimde görebilirsiniz. Radyo’nun ve takvimin duvarda asıldığı, cep telefonlarımızın içerisine girmediği dönemler.

Evimizde Ana Britanica Ansiklopedisi olmadığı için, komşularda ve kütüphanelerde geçirdiğimiz gençliğimiz.

Bilgiye erişmenin kıymetli olduğu dönemler. Bugünün internetinden çok uzak zamanlar. Ancak bir insan hayatına sığabiliyor bu kadar hızlı dönüş teknolojik devrimin etkisi sanki.

Bakıyorum da, hiç öyle eşyalarımız yoktu ama çok mutluyduk. Misket oynamayı özlemeyeniniz var mı aranızda? Misket ne diyeniniz çok olduğunu duyabiliyorum.

Odaklanmak sorun değildi. Hemen odaklanırlardı insanlar. Olmazsa da odaklatılırdı.

Bugünün dünyasında o kadar çok şey var ki hayatımızda artık onların içerisinde seçim noktasında odaklanamıyor ve mutsuzluk yaşıyor insan. O nedenle vizyon, hedef koyabilmek, öğrenmek, hata yapmak, hatalarından ders almak ve yazmak bugünün olmazsa olmazı.

Çocukluğumuzun en büyük eğlencesiydi televizyon. Tek kanalımız vardı. Özel televizyonlar ile kanal sayısı çoklanınca, o zamanın tiyatrocuları televizyoncu olmuştu. Sevdiğimiz sanatçılardan birisiydi Levent Kırca. Politikacıları, hayatı, hicvederdi. Olacak o kadar programı ile.

Olacak o kadar da, Cevat Kelle karakterine bayılırdım. Cevat Kelle kameramandı ama her şeyi yapardı.

İşte şimdi bakıyorum da, yeni internet dünyasında hepimiz Cevat Kelle’lere dönüşmüşüz.

Odağını kaybeden, modern insan.

O yüzden mindfullness, yoga dersleri alıp, stresten ve kanserden ölüyoruz.

Tüm Cevat Kelle’lere selam olsun. Belki Cevat ağabeyi düşünme zamanı.