Omurga
Günümüz insanı, hırs, itiras, makam, mevkiyi öncülleyerek, başarı tanımını yeniden yaparak, fırsatçıları ön plana çıkartıyor.
Oluşan iklimde oluşan katil fareler, kültürü bozmaya, etik olmamayı, kurnazlık olarak görmeye, ahlaki olmayanı yüceltmeye, omurgasızlığı bir hal haline getiriyor.
Kısa vadede çok hoş başarılar gözüküyor olsa da, içi boşaltılmış, felsefesi, vizyonu, anlamı olmayan, etik ve ahlaki olmayan kültür ortaya çıkıyor ki, bu da yıkım anlamına geliyor.
İşte yaratılan iklim bir süre sonra, kimsenin yaşayamamasına sebep oluyor. Derviş hikayesindeki gibi, dervişler yol alırken, birisinin abdesti geliyor, dereye kimse görmez gibi teharetini yayıyor. Bunu görenlerde, artık yapmaya başlıyor. Bir süre sonra o sudan içenler kendileri de zehirleniyorlar. Kendi yaptıkları içerisinde, bir süre sonra kendi boğuluyorlar.
İklim, ortamın pislenmesi, bir süre sonra herkesi etkilediği için yapıların en kritik bileşenidir. Duvarı nem, insanı gam yıkar.
Omurga, etik ve ahlaki değer uzun dönem güven için kritiktir.
Bunların kısa dönemde gösterilmemesi, katil fareleri, fırsatçıları, biyatcıları yaratır.
Onlar içerisindeki iklimde de yapılar yok olur veya ilk orijinal hallerine dönerler.
Anlamsız istilanın sonu, anlamlı yeniden doğuştur.
