Yapay Zeka, Değişim ve İnsan

Makinelerin duyguları yoktur ve öğretilmezse de tekrar tekrar duygularını katmadan işlem kapasitelerine devam edebilirler.

İnsanların ise, öğrenme için sabır göstermeleri, hata yapmaları, hatalarından öğrenmeleri tekrar tekrar denemeleri gerekir. Başarısızlık duygusu, o denemeleri yapmaması üzerindeki en büyük engeldir.

Makinelerin öğrenmesi ile, bu başarısızlık duygusu ve korkusu ile yenebilir miyiz? İnsan ve makine eş güdümlü çalıştığında, bu başarısızlık korkusunu denemeleri makine yapacağı için, insan an’a gelebilir.

Bugünün yapay zeka projelerinde veya insanın normal hayatında, geçmiş pişmanlıkları, gelecek endişeleri, an’a gelmesini zorlaştırmakta, endişelenerek, ansiyete oluşarak, insan kendi kendini kitleyebilmektedir.

Yapay Zeka bu anlamda insanda belirsizlik ve endişeye sebep olmaktadır. Özellikle yapay zeka projeleri yaparken, insanın bu endişeleri sürekli olarak ortaya çıkmakta ve o sesi durdurup, ekibi tekrar an’a getirip, motive etmeleri zorlaşabilmektedir.

İnsanın duygusunun olması onun en önemli yanı iken, aynı zamanda bu süreçler birbirlerini kitleyebilmektedir. İnsan ile yapay zekanın bu anlamda birlikte çalıştırılması, güvenin inşası, yeteneklerin geliştirilmesi, çıktıların umut haline dönüşmesi, hatalar ile beslenecek bir süreçtir ancak sabır ve psikolojik destek gerektirir.

İnsanın kendi kendini öldürmesi ve bunu da anlık olarak hissetmesi olarak adreslenebilecek bu süreç, değişimin ne kadar güç olduğunu gösteren en önemli işaretlerden biridir.

Bugün geçmiş ve gelecek arasında bağlantı kurmak durumunda olan liderlerin, önündeki paradoks, geçmiş orduların bilgileri ile yapay zekanın yeteneklerinin birleştirilmesi olacaktır.

Yapay zeka ve insanın olduğu, eş zamanlı çalışacağı noktada liderlik daha da zorlaşacaktır. Bu konuyu derinlemesine düşünme ihtiyacımız oluşmaktadır.